Рак на желудник

Table of Contents

Желудник

Желудникот е форма на вреќа и е дел од системот на варење. Долг е околу 25 cm, а широк од 10-20cm. Неговиот капацитет изнесува околу 1200 до 1500 cm3.

Сместен е во горниот абдомен, под ребрата. Неговиот горен дел е споен со хранопроводникот, а долниот дел е споен со почетниот дел на тенкото црево т.н. дуоденум.

Желудникот се состои од два дела:

  • хоризонтален или пилоричен дел (pars pylorica), кој ја означува границата према дванаестопалачното црево,
  • тело на желудникот (corpus ventriculi) или кардијален дел, кој ја означува границата каде хранопроводникот се спојува со желудникот.

Желудникот е орган кој служи за варење на храната. Кога храната влегува желудникот, неговата мускулатура почнува да се создава брановидни движења кои ја мешаат и ситнат храната. Во исто време, соковите кои ги лачат жлездите во желудниковиот sид, помагаат во варењето, односно раградувањето на храната. По околу 3 часа, храната станува течна и минува во дуоденумот, каде продожува процесот на варењето на храната.

Желудечни сокови се: ензимот пепсин, хлороводородната киселина и слузта. Ензимот пепсин служи за разградување на белковините во пептиди, додека желудечната хлороводородна киселина ги разградува мастите. Слузта има заштитна функција и ја разредува желудечната хлороводородна киселина, со што ја штити слузницата од оштетување.

Карцином на желудник

Под поимот карцином на желудник се подразбира аденокарциномот. Тоа е тумор кој потекнува од жлездените клетки на слузницата на желудникот и е најчест хистопатолошки тип на тумор на желудникот (95-97%).

Други поретки тумори на желудникот се: лимфоми (кои потекнуваат од клетките не лимфното ткиво) и сакроми (потекнуваат од клетките на сврзното ткиво во кое спаѓаат мускулите, масното ткиво и крвните садови).

Најчесто аденокарциномот се манифестира како: улцеративен (75%), поретко како егзофитичен, полипоиден (10%), дифузен, скирусен (10%), или како суперфициелни (површински) мукозен тумор.

Карциномот на желудникот може да се јави во било кој дел од желудникот. Сепак, почесто се јавува на излезниот дел од желудникот (antrum) и на долната третина на телото на желудникот, отколку на почетниот и горните делови.

Карциномот на желудникот се шири по мукозната површина, инфилтрирајќи го и желудечниот sид, што може да резултира во опсежна скирусна инфилтрација, означена како linitis plastica.

Карциномот на желудникот може да ги инфилтрира соседните органи и структури директно проширувајќи се кон нив.

Карциномот може да се шири и преку лимфните садови и да даде метастази во регионалните, но и во оддалечените лимфни јазли

Хематогената дисеминација е многу честа. Може да се јават метастази во било кој далечен орган или ткиво во телото. Сепак, најчести се метастазите во црниот дроб, поретко во белите дробови, надбубрежните жлезди и панкреасот. Карциноматозниот менингитис е чест облик на метастазирање во ЦНС.

Причини и ризик фактори

Причини и фактори на ризик за карциномот на желудникот

Како и за другите карциноми, така и за карциномот на желудникот, причините за неговото јавување не се познати. Но, постојат одредени фактори на ризик, кои ја зголемуваат можноста за појава на ова малигно заболување кај одредени лица.

Сепак, присуството на еден или повеќе фактори на ризик, не значи и сигурно заболување од овој малигном.

Исто така, заболуваат и лица, кои немаат ниту еден фактор на ризик.

Како докажани фактори на ризик за карциномот на желудникот се:

Возраст

Староста е еден од главните фактори на ризик за карциномот на желудникот. Колку што е лицето во понапредната возраст, толку е поголем и ризикот за настанување на карцином на желудникот. Така, статистиката покажува дека во групата до 35 години, инциденцата изнесува помалку од 1 на 100 000, за да достигне 96.1 на 100 000, кај популацијата со старост над 85 години. 90% од сите карциноми на желудникот, се јавуваат кај лица над 55 годишна возраст.

Пол

Карциномот на желудникот почесто се јавува кај машката, отколку кај женската популација. Според тоа, и машкиот пол е фактор на ризик за карциномот на желудникот.

Генетска предиспозиција

Бројни клинички студии укажуваат на зголемен ризик кај лица со крвна група А. Исто така, ризикот е поголем кај оние лица кои имаат член од своето блиско семејство болен од карцином на желудник Постои 2 до 3 пати поголем ризик за настанување на ова малигно заболување кај лица кои имаат роднини од прво колено со карцином на желудник.

Според тоа, позитивната фамилијарна анамнеза, е фактор на ризик за ова малигно заболување.

Исхрана

Теоријата за генетската предиспозиција не ја објаснува високата инциденца кај Јапонците. Имено, епидемиолошката студија, која ја следела инциденцата на гастричниот карцином во популацијата на јапонксите емигранти, покажала дека нема опаѓање на инциденцата во првата генерација, но веќе во следната генерација, ризикот бил намален и се изедначил со оној на локалното население. Ова укажува дека, за настанувањето на карциномот на желудникот има улога и начинот на живот и исхрана.

Деталните проучувања на исхраната утврдиле неколку фактори кои се поврзани со зголемен ризик. Имено, лица кои со исхраната внесуваат мали количини на свежо овошје и зеленчук, мали количини на масти и белковини, а поголем внес на сол, на сложени јаглени хидрати и на нитрити, имаат поголем ризик за развој на карцином на желудникот. Заштитното дејство на овошјето и зелудникот се должи на дејството на аскорбинската киселина (витамин Ц) која тие ја содржат. Присуството на аскорбинската киселина ја намалува киселоста на желудочната средина и со тоа го оневозможува претварањето на нитратите во нитрити. На тој начин, се намалува и концентрацијата на нитрозамините во организмот, за кои се смета дека се канцерогени. Кога pH-вредноста на стомачниот сок е повисока од вообичаената, бактериите преживуваат и нивната активност доведува до редукција на нитратите од храната во нитрити и до формирање на N- нитрозо соединенија. Канцерогениот ефект на N- нитрозните соединенија е експериментално докажан.

Одредени состојби на желудникот

Повеќе состојби при коишто постојат нарушувања на желудниковата слузница, се поврзани со зголемен ризик.

Во оваа група се вбројуваат:

  • хроничен атрофичен гастрит,
  • гастрична дисплазија,
  • гастрична полипоза,
  • метаплазија на цревата.

Атофичен гастрит

Атрофичниот гастрит е поделен во две групи: автоимун тип А, кој е поврзан со пернициозна анемија, и тип Б, кој се среќава во регионите со највисока инциденца на карцином на желудникот.

И во двата типа на атрофичен гастрит, присутна е прогресивна атрофија на желудниковата слузница, при што, таа може да биде заменета со цревен тип на слузница, која потоа, со тек на време може да премине во карцином (да малигнизира).

Оперативно отстранување на дел од желудникот (парцијална гастректомија)

Парцијалната гастректомија, направена поради бенигно или малигно заболување на желудникот, е, исто така, поврзана со зголемен ризик за развој на карцином на остатокот од желудникот.

Една студија ги следела пациетите оперирани поради бенигни улкус (чир) на желудникот, во период од 20 години. Студијата покажала дека ризикот е 3.7 пати поголем во случаите каде била напрвена гастрична ресекција, а 7.9 пати повисок кај пациентите кај кои била направена ваготомија поради улкус на дванаестопалачното црево. Се смета дека зголемениот ризик е последица на брзото проширување на цревната метаплазија од подрачјето на гастроинтестиналната анастомоза (местото на спојот на желудникот со тенкото црево) кон желудочниот остаток.

Инфекција на желудникот со бактеријата Helicobacter pylori

Helicobacter pylori е грам негативна спирална бактерија која е асоцирана со хроничниот гастрит, а е и докажан прекусор (претходник) за развој на гастричниот карцином. Лицата со висок ризик за карцином на желудникот покажале и висока честота на инфекција со оваа бактерија.

94% од мажите со карцином на желудник имале позитивен тест за H.pylori антитела. Како што нивото на антитела за оваа бактерија се зголемува, така се зголемува и ризикот за развој на гастричен карцином. Според тоа, бактериската инфекција со H. pylori е силно поврзана со зголемениот ризик за карцином на желудникот. Сепак, многу лица со присутна инфекција со H. Pylori бактеријата, нема нокогаш да развијат карцином на желудникот. Затоа, други фактори кој го зголемуваат ризикот за карцином на желудникот, меѓу лицата инфицирани со оваа бактерија, треба да бидат идентификувани.

На кој начин H. pylori делува да желудниковите епителни клетки станат канцерски, не е сосема јасно. Се смета дека H. pylori го оштетува заштитниот мукус кој го обложува желудникот и дванаестопалачното црево, што и овозможува на желудечната киселина да продре низ овој заштитен слој и да дојде од осетливиот слој на желудниковиот sид. Желудечната киселина и бактериите со своето делување доведуваат до настанување на улцерации (ранички, чиреви). H. pylori прежувуваат во киселата желудечна средина, благодарение на секрецијата на ензими, кои ја неутрализираат киселината. Овој механизам му овозможува на H. pylori да продре во „сигурната“ зона т.е во заштитната мукозна обвивка. Кога ќе се најде во оваа заштитна мукозна обвивка, благодарение на својата спирална обвивка, тој буши како сврдел низ неа. H. pylori е способна да се насели во желудникот (уреазата, и овозможува на бактеријата да опстане во киселата средина, но под нејзино делување настанува и NH3, кој ги оштетува епителните клетки на желудникот), доведува до оштетување на мукозата и ја намалува одбраната на домаќинот односно на желудникот на пациентот.

Според тоа, Helicobacter pylori е важен фактор на ризик за настанување на чир во желудникот, за чир на дванаестопалачното црево и за карцином на желудникот.

  • Револуционерното откривање на бактеријата Helicobacter pylori овозможи рано откривање на ракот на желудникот alt
  • Heliobacter pylori – бактерија причинител на гастрит, чир и рак на желудникот alt

Инфекција на желудникот со Epstein Barr-вирусот

Научниците од Торонто покажале дека Epstein-Barr вирусот ги прави клетките бессмртни и на тој начин предиспонира развој на карцином. Сите клетки содржат две белковини: p53 и USP7. Овие белковини заедно го регулираат клеточниот раст.

Протеинот p53 одредува дали ќе се клетката и понатаму дели или ќе престане нејзината делба и ќе настапи нејзина смрт. USP7 се врзува за p53 така го прави постабилен.

Epstein-Barr вирусот содржи протеин EBNA1, кој се врзува за USP7. Вака инфицираните клетки продолжуваат да се делат, што може да резултира со стварање на канцерски клетки.

Epstein-Barr вирусот е најчест хуман вирус и многу тесно е повран со Bukitt- овиот лимфом, со назофарингеалниот карцином, со карциномот на желудникот и со други видови на карцином. Оваа студија покажала дека EBNA1 учествува во процесот на клеточниот раст врзувајќи се за протеинот во клетката, овозмужувајќи им да клетките и понатаму да се делат, со што го зголемуваат ризикот за нивна малигна трансформација.

Превенција и скрининг кај карциномот на желудникот

Бидејки не е позната причината за настанувањето на кациномот на желудникот, не е можно да се спроведе адекватно спречување на болеста.

Сепак, некои лица имаат одредени фактори на ризик, кои ја зголемуваат можноста за појава на ова малигно заболување. На некои фактори на ризик не можеме да влијаеме, како што се: возраста, полот, генетската предиспозиција. Но, на одредени ризик фактори можеме да влијаеме и да ги избегнеме. Затоа превенцијата за карциномот на желудникот подразбира избегнување на тие фактори на ризик.

Исхрана

Деталните проучувања на исхраната утврдиле неколку фактори кои се поврзани со зголемен ризик. Имено, лица кои со исхраната внесуваат мали количини на свежо овошје и зеленчук, мали количини на масти и белковини, а поголем внес на сол, на сложени јаглени хидрати и на нитрити, имаат поголем ризик за развој на карцином на желудникот.

Најчесто, чадена и многу солена храна (месо и риба), вода во која има доста нитрати, како и оставање на приготвената храна на собна температура се спомнуваат како фактори на ризик за настануавње на карциномот на желудникот. Употребата на фрижидери и современите методи на конзервирање на храната ја намалуваат честотата на ова малигно заболување.

Многу студии покажале дека консумирањето на храна богата со витамин Ц и бета каротин, како што се овошјето и зеленчукот, го намалуваат ризикот за рак на желудникот. Исто така, храна богата со антиоксиданси (селен и други) го намалува ризикот.

Некои студии укажуваат на превентивното дејство на зелениот чај во настанување на повеќе видови на карциноми, па и на карциномот на желудникот. Откриено е дека народите кои пијат многу зелен чај имаат помала стапка на смртност од некои врсти на рак и како и од други заболувања. Неодамна е откриено дека полифенолите од некои растенија се јаки антиоксиданси. Утврдено е дека зелениот чај како напиток има најголема количина на полифенол.

Според тоа, како превенција за настанување на карциномот на желудникот се препорачува правилна и здрава исхрана, со внесуавње на поголеми количини на свежо овошје и зеленчук, а помалку месо, конзервирани производи, солена храна.

Бројни студии покажале дека со внесување во исхраната на зелка, брокула, карфиол, како и друг зелен и жолт зеленчук и овошје, се намалува ризикот од појава на карциномот на желудникот.

Заштитното дејство на овошјето и зелудникот се должи на дејството на аскорбинската киселина (витамин Ц) која тие ја содржат. Присуството на аскорбинската киселина ја намалува киселоста на желудочната средина и со тоа го оневозможува претварањето на нитратите во нитрити. На тој начин, се намалува и концентрацијата на нитрозамините во организмот, за кои се смета дека се канцерогени. Кога pH-вредноста на стомачниот сок е повисока од вообичаената, бактериите преживуваат и нивната активност доведува до редукција на нитратите од храната во нитрити и до формирање на N-нитрозо соединенија. Канцерогениот ефект на N-нитрозните соединенија е експериментално докажан.

Пушење и консумирање на алкохол

Пушењето и екцесивното консумирање на алкохол се докажани ризик фактори за многу малигни заболувања.

Клиничките студии покажале дека лицата кои пушат и консумираат поголеми количини на алкохол, се со поголем ризик за настанување на карцином на желудникот.

Затоа како превенција се препорачува престанок на пушењето и консумирање на алкохол.

Инфекција со Helicobacter Pylori

Helicobacter pylori е грам негативна спирална бактерија која е асоцирана со хроничниот гастрит, а е и докажан прекусор (претходник) за развој на гастричниот карцином. Лицата со висок ризик за карцином на желудникот покажале и висока честота на инфекција со оваа бактерија.

94% од мажите со карцином на желудник имале позитивен тест за H.pylori антитела. Како што нивото на антитела за оваа бактерија се зголемува, така се зголемува и ризикот за развој на гастричен карцином. Според тоа, бактериската инфекција со H. pylori е силно поврзана со зголемениот ризик за карцином на желудникот.

Сепак, не постои сигурен доказ дека терапијата со антибиотици, поради присуството на инфексција со H. pylori, го намалува и ризикот од развој на гастричниот карцином.

Одредени состојби на желудникот

Повеќе состојби при коишто постојат нарушувања на желудниковата слузница, се поврзани со зголемен ризик. Тоа се: хроничен атрофичен гастрит, гастрична дисплазија, гастрична полипоза, метаплазија на цревата.

Некои лекари препорачуваат оперативно отстранување на гастричните полипи, како и оперативен третман при другите предиспонирачки состојби на желудникот, со цел да се превенира настанувањето на карциномот на желудникот.

Сепак, сеуште со сигурност не се знае дали со тоа и ќе се намали ризикот од развој на карциномот на желудникот.

Скрининг кај карцином на хранопроводникот

Скрининг тестовите се прават со цел да се открие малигната болест во нејзината рана фаза, додека е сеуште асимптоматска. Сепак, не е докажано во клиничките студии, дека примената на овие тестови ќе го намали и ризикот од смрт од карциномот на желудникот

Научниците ги испитуваат скрининг тестовите за да ги откријат оние кои се со најмали ризици за пациентот, а со најголем бенефит.

Не постои стандарден или рутински скрининг тест за карциномот на желудникот.

Едноскопскиот скрининг може да резултира со низа сериозни несакани ефекти, како што се перфорација, аспирациона пнеумонија, крварење и др. Затоа, многу лекари не ја препорачуваат како скрининг метода.

Таа може да се спроведува само кај пациенти, кои веќе имаат постоечки предиспонирачки заболувања на желудникот, и кои се со висок ризик за развој на карцином на желудникот. Според тоа, скрининг гастроскопијата може да се спроведува само кај внимателно селектирани пациенти, со цел да се рано открие ракот на желудникот, но не се препорачува како стандардна скрининг процедура за останатата популација.

Симптоми и знаци на карциномот на желудникот

Карциномот на желудникот тешко се открива во неговата рана фаза.

Обично, тој во почетокот е асимптоматски и често, за време на дијагнозата, веќе е локално напреднат.

Кога ќе се јават симптоми, тие се често неспецифични и болниот не обрнува внимание на нив. Симптомите се многу слични со симптомите на бенигните заболувања на желудникот.

Најчести симптоми кои се јавуваат кај карциномот на желудникот се:

  • чувство на печење во пределот на желудникот,
  • повраќање,
  • епигастрична болка (болка во горниот дел на абдоменот), како при чир на желудникот, но која е независна од внесувањето на храна, од земањето на антацидни средства или од повраќањето,
  • болка позади градната коска и во пределот на срцето често се јавува при тумори локализирани во пределот на кардијата (место каде хранопроводникот се спојува со желудникот),
  • пролив или запек,
  • крварење (крв во столицата или повраќање на крв),
  • отежнато или оневозможено голтање,
  • губиток на апетит,
  • нагло губење на телесна тежина ( кај 70%)
  • слабокрвност,
  • општа слабост и малаксаност.

Било кој од овие симптоми може да биде предизвикан од карциномот, но и од други, помалку сериозни заболувања како што се желудечна вироза или чир.

Сепак постоењето на овие симптоми бара и лекарски преглед.

Во некои случаи, првите симптоми и знаци на болеста можат да се јават како последица на присутни дистантни метастази.

Симптомите и знаците на метастатскиот карцином на желудникот, можат да бидат најразлични, зависно од тоа кои органи и ткива се зафатени.

Често кај овие пациенти е присутна слабост, абдоминална болка, хепатомегалија (зголемен и болен црн дроб), коскена болка.

Симптоми од страна на белите дробови, од мозокот или од јајниците се манифестираат зависно од метастатските промени во соодветните органи.

Опишани се повеќе паранеопластични синдроми кои се јавуваат со карциномот на желудникот, а, иако ретко, тие може да претставуваат и единствена манифестација на болеста.

Ширење на ракот

Патологија на карциномот на желудникот

Во последниве децени забележена е измена во однос на локализацијата на примарниот карцином на желудникот. Имено, зголемена е инциденцата на лезии локализирани во горниот (проксимален) дел на желудникот, а намален е бројот на лезии во долниот (дистален) и антралниот дел.

Примарниот карцином на желудникот, локализиран во проксималниот дел на желудникот, има полоша прогноза, поради повисокиот морбидитет, кој се должи на торакалниот оперативен пристап, како и на подоцнежното манифестирање на симптомите и знаците, што доведува и до задоцнето откривање на болеста.

Најчест хистопатолошки тип е аденокарциномот, кој се јавува дури во 95-97% од сите случаи на гастричен тумор. Значително поретки се лимфомите и саркомите.

Според изгледот на лезијата, карциномите најчесто се улцеративни (75%), поретко егзофитични, полипоидни (10%), дифузни, скирусни (10%), или суперфициелни (површински).

Степенот на диференцираноста на туморот (градус) може да биде различен, од добро диференциран, па до анапластичен.

Степенот на диференцираноста на туморот е важен прогностички фактор.

Лошо диференцираните тумори се поагресивни и имаат брз локален раст и висок потенцијал за метастазирање во оддалечените ткива и органи во телото.

Според тоа, градусот на туморот игра важна улога во планирањето на терапијата на карциномот на желудникот, кај секој пациент одделно.

Директно ширење на туморот

Карциномот на желудникот започнува со абнормален, неконтролиран раст и делење на жлездените клетки на слузницата на желудникот. Со тек на време, карциномот полека продира во внатрашноста на sидот на желудникот. Пробивајќи го sидот на желудникот, карциномот директно ги зафаќа и инфилтрира околните ткива и органи.

Во најголем број на случаи, веќе во тек на поставувањето на дијагнозата, постои проширеност на туморот надвор од sидот на желудникот.

По директен пат, карциномот може да се прошири на панкреасот, дебелото црево, слезенката и другите околни структури.

Лимфогено ширење на туморот

Карциномот на желудникот брзо метастазира по лимфен пат. Лимфогеното метастазирање е често, и присутно е кај 50-60% од пациентите при поставувањето на дијагнозата.

Лимфните јазли, кои можат да бидат зафатени, се поделени во две групи:

  • регионални лимфни јазли, во кои спаѓаат: гастричните, гастродуоденалните, хепаталните и целијачните.
  • далечни лимфни јазли, кои можат да бидат зафатени со туморот, се: супраклавикуларните (над клучната коска, Virchov или Troisier), аксиларните (во пазувите) и периумбиликалните (околу папокот).

Внатре во перитонеалната празнина, можна е директна (физичка) имплантација на малигните клетки на структурите оддалечени од примарниот тумор.

На ваков начин може да биде зафтена површината на перитонеумот (абдоминалната обвивка), што доведува до појава на асцит (течност во абдоминалната празнина).

На овој начин може да дојде и до имплантација на малигните клетки на јајниците (Krukenberg-ов тумор).

Ширење на туморот по крвен пат

Хематогената дисеминација е преку порталниот крвоток и се јавува кај една третина од болните, за време на поставувањето на дијагнозата.

По крвен пат, карциномот на желудникот може да се прошири во било кое оддалечено ткиво или орган во телото.

Сепак, најчесто, со метастази е зафатен црниот дроб, поретко белите дробови, надбубрежните жлезди и панкреасот.

Карциноматозниот менингитис (метастази во мозочните обвивки) е чест облик на хематогено метастазирање.

Терапија по стадиуми

Упатства за лекување на локализирана болест

(стадиуми 0-II: Tis-T2; N0-N2, T3N0)

  • Хируршки третман се препорачува за стадиумите 0 и IA.
  • За стадиумите IB и II, каде што туморот пенетрира во muscularis propria, по изведениот хируршки третман се препорачува да се спроведе адјувантна комбинирана хеморадиотерапија. Стандардниот протокол се состои од еден циклус на хемотерапија со 5-Fluorouracil (425 mg/m2/на ден) и leucovorin (20mg/m2/на ден) аплицирани i.v. во болус, во дневен режим за пет дена, следено со еден месец подоцна со радиохемотерапија, и тоа радиотерапија со вкупна доза од 4,500 cGy (180cGy на ден) дадена со 5-Fluorouracil (400 mg/m2/на ден) и leucovorin (20 mg/m2/на ден), i.v. во болус, во првите 4 дена од зрачењето и последните 3 дена од зрачниот третман. Зрачните полиња ги вклучуваат областите на регионалната лимфна дренажа на претходно извадениот желудник. Еден месец по завршување на зрачењето, се даваат уште два циклуса на 5FU (425 mg/m2/на ден) и leucovorin (20mg/m2/на ден) во дневен режим за пет дена, со интервал од еден месец помеѓу двата циклуса.
  • Врз база на метанализите, адјувантна хемотерапија дадена самостојно дава мала добивка во преживувањето. Поради токсичноста на хемотерапијата, потребна е внимателна селекција на пациентите.

Упатства за лекување на локално напредната болест

(Стадиум III:T3 -4,N+)

  • Некои пациенти со локално напредната болест можат да имаат добивка од предоперативна хемотерапија, со намалување на стадиумот и повишување на процентот на ресектабилност, но резултатите на студиите од фаза II се конфликтни и сé уште не е дефиниран оптимален режим.
  • Други пациенти можат да се третираат како оние со локализирана болест (види погоре).
  • Терапијата за пациентите со некомплетна ресекција останува палијативна.

Упатства за лекување на метастатска болест (Стадиум IV)

  • Пациентите со стадиум IV би требало да се земат предвид за палијативна хемотерапија. Генерално се користат комбинирани режими, кои вклучуваат: Cisplatin, 5-Fluoracil со или без антрациклини. Epirubicin 50 mg/m2, cisplatin 60 mg/m2 и продолжена венозна инфузија на 5-fluorouracil 200 mg/m2/на ден (ECF) е меѓу еден од најактивните и најдобро поднесувани режими на комбинирана хемотерапија.
  • Алтернативните режими коишто вклучуваат oxaliplatin, irinotecan, docetaxel и орални fluoropyrimidini можат да бидат земени предвид.

Упатства за лекување на рекурентен желудочен карцином

  • Преживувањето е лошо со сите расположиви третмански модалитети и пациентите би требало да бидат кандидати за фаза I и II во клинички студии за тестирање на нови антиканцерски лекови. Кај пациентите со опструктивни тумори во гастричната кардија, може да им се олесни дисфагијата со ендоскопски Nd : Yag или електрокаутерна деструкција на опструктивната лезија. Радиотерапијата како палијација може да се користи при крвавење, болка и опструкција.

Цитостатска терапија-режими

  • 5-Fluorouracil (15 mg / kg / дневно x 5)
  • FAMTX: fluorouracil + doxorubicin + висока доза methotrexate (5-FU 1500 mg / m2 i.v. 1 ден, doxorubicin 30 mg / m2 i.v. 15 ден, methotrexate 1000 – 1500 mg / m2 i.v. 1 ден, folinic acid 15 mg / m2 орално на секои 6 часа, вкупно 12 дози, почнувајќи 24 часа по дозата со methotrexate. Оваа шема се повторува на 4 недели).
  • FAM: fluorouracil + doxorubicin + mitomycin (5-FU 600 mg / m2 i.v. ден 1, 8, 29 и 36; doxorubicin 30 mg / m2 i.v. ден 1 и 29 ; mitomycin 10 mg / m2 i.v. 1 ден. Оваа шема се повторува по 8 недели).
  • FAP: fluorouracil + doxorubicin + cisplatin (5-Fluorouracil 300 mg / m2 i.v. денови 1-5, doxorubicin 40 mg / m2 i.v. ден 1 и cisplatin 60 mg / m2 i.v. ден 1 како 3-часовна инфузија со хидрација).
  • ECF: epirubicin + cisplatin + fluorouracil (epirubicin 50 mg / m2, cisplatin 60 mg / m2 и долготрајна венозна инфузија од 5-FU 200 mg / m2 / на ден).
  • ELF: etoposide + fluorouracil + leucovorin (leucovorin 300 mg / m2 i.v. како 10 минутна инфузија во денови 1-3, etoposide 120 mg / m2 i.v. како 50 мин. инфузија ден 1-3 и 5-Fluorouracil 500 mg / m2 i.v. како 10 мин. инфузија денови 1-3. Се повторува на 3-4 недели).

Следење по третман

Следење на болните со карцином на желудникот

Завршувањето со терапијата не значи и прекинување на грижата кон болниот. Карциномот на желудникот бара доживотно следење (follow-up). Следењето на пациентот е од голема важност за рано откривање на рецидив или прогресија на болеста. Редовните рутински контроли овозможуваат рано и навремено откривање на рецидивите или прогресијата на болеста, со што се овозможува и навремено спроведување на адекватна терапија, при што и ефектот од спроведената терапија е подобар.

Пациентите се следат на три месеци во текот на првите две години по завршувањето на третманот, а подоцна контролите се вршат на шест месеци.

При секој контролен преглед се прави детален физикален преглед по системи, лабораториски испитувања (хематолошки и ензимски статус), рендгенграфија на бели дробови и ехотомографски преглед на абдомен.

Во период од 6 до 12 месеци се прават рендгенграфски испитувања со бариум, ендоскопија на хранопроводникот, желудникот и горниот дел од тенкото црево.

Понатамошни испитувања се прават во зависност од добиените наоди и од клиничкиот статус. Доколку постои сомневање за рецидив или прогресига на болета, се прават ипитувања слични на оние за поставување на приамрна дијагноза на туморот.